Bilgilendirmeye başlayınca, görünenin ötesinde bir salgın başlattığımı ve bazı düşüncelerimin yanlış olduğunu fark etmiştim. İksirim canlıları hırçınlaştırmıyor ve onları zombiye dönüştürmüyordu. Aslında onları virüs bulaştırabilen, aktif dağıtıcı konumuna getiriyordu. Tükürük salgıları zararlı hale gelenler, başkasınının vücuduna o salgıları aktardığında, onun önce hırçınlaşmasına, sonraysa zombiye dönüşmesine yol açıyordu. Fakat iksiri kullananların zombiye dönüşmüş olduğu anlamına gelmiyordu. Ortada zombiye dönüşme ihtimalinin bulunması, virüsün bir şekilde yayılmasına olanak sağlamaktaydı. İnsanların tükürüklerini bir şekilde bazı yerlerde bırakıyor olması, onu dağıtması ya da saçması, hayvanların insanlarla bu kadar iç içe oluşu gibi nedenler, salgıların vücuda kolayca girebilmesini, virüsün hızla yayılmasını sağlamıştı. Bütün bunlar çok daha kötüyü de bildiriyordu. Sivrisinek gibi taşıyıcı rolünü üstlenebilen küçük hayvanların iksiri tüketmiş olması ya da iksiri kullananların zehrine maruz kalması onları da zombiye dönüştüren canlılar haline getirmişti. Hayatta kalmak için sadece insanlara değil, canlı olan her şeye dikkat etmek gerekiyordu. Virüsü kapan kişinin zombiye ne zaman dönüşeceği belirsizdi, virüs evrimleşerek daha etkili hale geldiğinden bu sürenin kısaldığı düşünülüyordu. Son olarak hırçınlaşmanın, vücudun virüsü savunurken verdiği reaksiyon olduğu tespit edilmişti, ve eldeki verilere bakıldığında bilinen şu ki, virüsü kapan kesin olarak zombiye dönüşüyordu.
Beyza ve İbrahim ile çatıdan çıkıp asansöre bindik ve aşağıya inerken Fikret'in nasıl zombiye dönüştüğünü sorguladım. Kedisiyle haşır neşir oluşundan virüs kapmış olabilir ya da sivrisinek veya arı ısırmıştı onu, bunu bilmiyordum. İksir kullanan hiç kimseyle yanyana gelmemeliydik ve etrafımızı kapatan koruyucu kıyafetler giymeliydik. İbrahim bana da bir silah vermişti. Bodrum katında durduk ve indik. Etraf çok sessizdi. Sonra biraz yürüyüp kanalizasyona girmemizi sağlayacak olan yere geldik. Yuvarlak girişe sahip, demir basamaklarla aşağıya ineceğimiz bu yer karanlık olacaktı. Hepimizin elinde el feneri mevcuttu. İbrahim kapağı kaldırdı ve el fenerini yakıp aşağıya inmeye başladı. Yere ayak bastığında yukarı bakıp "Gelin, ortam temiz." dedi. Ardından ben ve sonrasında Beyza aşağıya indik. Dairesel biçimde inşa edilmiş bir yolun üzerindeydik. Etraf pis kokuyordu. İbrahim "Gidebileceğimiz yere kadar gidelim. Yolun sonunda kontrollü bir şekilde dışarı çıkıp ardından araba ediniriz. Sonra ailene ulaşıp kalabileceğimiz güvenli bir yer bulacağız." dedi. Fenerlerle önümüzü aydınlatarak yürümeye başladık. İlk dışarı çıkış kapağının önüne yaklaşırken zombi seslerini duymaya başlamıştık bile. Oraya gelip yukarı baktığımda kapağın üzerine basan zombiler görmüştüm. Devam ettik ve sağ ile sola gidebileceğimiz yol ayrımına yaklaşmaya başladık. İbrahim önden gidiyordu ve tam yol ayrımına geldiğinde aniden çıkan bir zombi üzerine fırladı...