İbrahim zombiyle boğuşmaya başlamışken bağırıyor, sesi kulakları titretecek şekilde yankılanıyordu. Ağzını açmaya çalışan zombinin ağzını kapatmak için bir eliyle çenesine alttan baskı uyguluyor, diğer eliyle boynundan tutarak kendisinden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Beyza'yla ben silahımıza davranıp çıkarttık ama aramızdaki mesafeden ötürü ateş edemedik çünkü hızla etraflarında döner durumdaydılar. Beyza süratle yanlarına kadar gitti ve ateş etmek için uygun anı kollamaya başladı. O sırada bana doğru dönmüştü ve "Arkanda, dikkat et!" diye bağırdı. 1 saniyeliğine arkama baktım ve 3 tane yürüyen ölünün yavaşca bize doğru geldiğini gördüm. Öndeki, ağzına fare tutuşturmuştu, onu yiyordu. Silahımı çıkarttım, biraz yaklaştım ve öndekinin kafasına nişan alıp ateş ettim. Yere yığılan ilkinin ardından diğerine nişan almaya geçtim ve o sırada arkadan İbrahim'in "Aaaaahhhh" diye bağırdığını duydum. Kafamı oraya çevirdiğimde, zombi İbrahim'in elini parçalıyordu. Beyza o anda hızla karar verip, boğuşmanın içinde rastgele bir yere ateş etti. Boynundan vurulan zombi İbrahim'i bıraktı ve yere yığıldı. İbrahim acı içinde bağırmaya devam ederken önüme döndüm ve 2 zombinin arkasından en az 10 tane daha zombi geldiğini fark ettim. Hızla İbrahim ve Beyza'nın yanına koştum. Beyza İbrahim'i omuzlayıp hareket ettirmeye koyulmuştu. "Beyza onu bırakmalısın, birazdan zombiye dönüşecek." dedim. Üzgün şekilde İbrahim'e döndü. İbrahim sessizleşmişti. Yutkundu ve bana bakıp "Söz ver, bu durumu çözeceksin." dedi. Beyza ağlamaya başladı. "Çok üzgünüm, çok. Beni kurtardığın için teşekkür ederim." dedi. Çantasını hızlıca sırtından çıkarttım ve ben taktım. İbrahim'e dönüp "Söz veriyorum elimden geleni yapıcam." dedim ve onu bırakıp yolumuza hızlı adımlarla devam ettik. Yaklaşık yarım saat yürüdük. Biraz yorulmuştuk ve bu yüzden yavaş adımlarla ilerliyorduk. Yol ayrımına geldiğimizde yine dikkatli bir şekilde silahlarımızı her an kullanacakmışız gibi etrafı kolaçan ettik. Sol tarafı seçtik ve yolumuza devam ettik. Biraz sonra daha fazla ilerleyemeyeceğimiz bir konuma gelmiştik. Son çıkış kapağını bulmuştuk. Merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım. Sona geldim ve kapağı açmaya çalıştım fakat açılmadı, sıkışmıştı. İyice zorlamıştım ama açılmıyordu. İşte o anda kanalizasyonun sonunda zombiler ortaya çıktı. Bize doğru gelirlerken Beyza "Çabuk olmalısın, ölücez burada." dedi. "Açılmıyor, kahretsin!" diye bağırdım. Çıkmaza geldiğimizden yürüyen ölüler bizi kapana kıstırmıştı. Beyza ateş etmeye başladı. Kapağı zorlamaya devam ettim ama açılmıyordu. Kafamı zombilere doğru çevirdiğimde sayılarının çok fazla olduğunu gördüm. Beyza'nın mermi doldurması, doğru isabet alamaması ya da alsa bile tek mermide etkisiz hale getirememesinden dolayı artık çok yaklaşmışlardı ve ne yapacağımı bilemiyordum. Beyza geri geriye adımlarını atarken artık adım atacak hali kalmamış, sıkışmıştı. En yakın zombiyle arasında 6 adımlık mesafe kalmıştı. Bir kere deneme şansım vardı. Tüm gücümü kullanarak yukarı baskı uygulayarak ittirdim ve şükür ki kapak açıldı. Hızlıca merdivenlerden yukarı çıktım. Aşağıda kalan Beyza'ya yardım etmek istiyordum. Hızlanması için elimi aşağıya uzattım. İlk basamağa bastı ve tam çıkmaya başlayacakken yürüyen ölü onu ayağından ısırdı...
